زندگی بر لبان من مهر خاموشی زد و اکنون تنها انگشتانم توان چکاندن آخرین لکه های احساس را بر حجم سفید کاغذ دارند...
زندگی بر لبان من مهر خاموشی زد و اکنون تنها انگشتانم توان چکاندن آخرین لکه های احساس را بر حجم سفید کاغذ دارند...
سکوتت رنگ ترانه دارد
تار که می نوازی
ناگفته هایت می رقصند
سکوتم لبریز است
و قلم ناتوان
از نوشتنش سرشکسته ...
عادله
7 اردیبهشت 1388 ساعت 03:04 ب.ظ